Blik op oneindig en verstand op nul: Whitsundays!

Finally! Op naar de Whitsundays per zeilboot. Toen ik deze reis 'plande' wist ik -naast het lopen over de Harbour Bridge in Sydney- nog 1 ding zeker: zeilen naar de Withsundays. En dan geen getrut: echt zeilen waarbij we zelf aan het werk gezet zouden worden. Een beetje actie in de tent. De boot op zijn kantje en gaan met die banaan! De tour al weken geleden geboekt, just in case. Spullen gepakt en backpack opgeslagen. Klein tasje met nachtkleding en tandenborstel. Bikini aan, makkelijke kleding en slippers. Meer kon er niet mee, maar meer is ook niet nodig. Met nog een half uur te gaan afscheid genomen van mijn reismatties. Ik zat al ff in de haven toen mijn telefoon ging op mijn Australische tel nr. Dit kon alleen maar foute boel zijn (alleen m'n ouders hebben dit nummer voor nood en verschillende touroperators hier in Australie). En jawel, mijn boat got canceled. ZUCHT.

Terug naar de shop waar ik had ingecheckt voor de boottocht. Een andere optie genomen: dag erop vertrekken en 1 nacht minder. Maar...snellere zeilboot en verder alles exact hetzelfde. In iets rapper tempo. Ik mocht kiezen: $80 refunt of een gratis overnachting in een hostel. Nou, ik word niet graag genaaid waar ik bij sta dus kom maar op met die $80 aangezien een hostel $20-30 per nacht kost! In het hostel waar ik al 2 nachten verbleef kreeg ik de extra nacht er gratis bij (weet nog steeds niet waarom). Dikke prima! Dus nog een dagje langer met de rest in Airlie. Helemaal niet verkeerd at all.

De volgende dag al om 7am aan boord. 2e poging en dit keer geen last minute phonecall. Met 20 anderen op de boot. Ik was de enige Nederlandse, voelt lekker anoniem, heerlijk. Iedereen was met een groep of als (liefdes)koppel. Alleen Luke (Australiër uit Perth - op vakantie in eigen land krijgt meteen een andere betekenis) en ik niet. Dus een natuurlijke selectie zorgde er voor dat we buddies werden. Slippers inleveren en bedje uitzoeken. Aiii, het woord 'bed' is iets teveel eer... Wiens idee was dit?! Oh....wacht. Waarom moest ik zonodig de nadruk op het zeilen leggen ipv op comfort? Ik moest m'n buik inhouden om erin te komen. Als een sardientje in blik. Nice en toepasselijk. Claustrofobie next level. 

Aan dek alle safety voorschriften. Tijdens het zeilen is er een 'suïcide side' and a 'safety side'. Ik hoef niet uit te leggen waar je je moet settelen denk ik... De zeilen werden gehesen en direct gegrepen door de wind. Boot op zijn kant. De wind door mijn haren. Zon in mijn gezicht. Jack Johnson met 'Better Together' klonk op de achtergrond....

And all of these moments
Just might find their way into my dreams tonight
But I know that they'll be gone
When the morning light sings and brings new things 
For tomorrow night you see that they'll be gone too 
Too many things I have to do
But if all of these dreams
Might find their way into my day-to-day scene
I'd be under the impression
 

Not too bad at all.

Het water is weer zo bizar fel turkoise blauw, hoe is het mogelijk?! (Deze vraag hoeft niemand serieus te beantwoorden hoor, tenzij je Freek Vonk heet). Het Great Barrier Reef. Prachtige eilanden passeerden. Het anker ging uit. De keuze snorkelen of duiken en ik koos voor dat 2e. Mijn 5e (?) introduik inmiddels. Het is veel goedkoper om 'gewoon' m'n paddi te halen dan zo door te gaan. Dus tja, dan moet ik maar een keer naar Bali om m'n paddi te halen. Ik was alleen met de duikinstructeur, prive duikje dus...chill. Aangezien het niet de eerste keer was de intro maar geskipt. De communicatie voor onder water en wat praktische zaken wel goed doorgenomen. Vanaf een rubberboot het water in. Achterover is het beste want met die flippers ga je voor zeker op je muil. Hallo desoriëntatie! Even acclimatiseren onder water. Geslaagd voor de testjes (oa het kwijtraken van je mondstuk, paniiiiiiiiek). Laatste boodschap vd instructor: 'nooit je adem inhouden, ook niet als je een haai ziet'.

Ok, kan ik niet beloven.

Op het moment dat we in het water de laatste zaken doornamen, werd ik serieus in mijn kont gebeten door een agressief waterdier (geen idee wat t was, kan vanalles zijn, maar het was vast een mannetje). Een hapje uit mijn stingersuit en een klein bloedend wondje op m'n kont als bewijs. Nah, dit begint lekker. Wilde mezelf niet laten kennen maar teruggaan naar de boot was erg verleidelijk. Doen als het me niks deed en toch maar weer door! Tot 13mtr diep zijn we geweest, heel erg te gek! I found Nemo!!! Een zeeschildpad, een zee-egel en loads aan tropische vissen zo uit een aquarium. Bizar mooi koraal met alle kleuren van de regenboog, deinend met de stroming van het water. Just another day at the office ;-) Nog een snorkling spot aangedaan en daarna voor anker op onze slaapplek. Prachtige sunset! In de avond weer turen naar de miljoenen sterren vanuit een hangmat op het dek (mensen, denk in plaatjes!!!). En daar zag ik voor het eerst in mijn leven een 'vallende ster'. Hop, tick op mijn bucketlist. Kak, snel, een wens!! Bescheidenheid siert de mens, maar in dit soort gevallen dus echt ff niet.

Heerlijk geslapen in mijn deinende sardientjesbed. Na de sunrise naar Whitehaven Beach. On-ge-loof-lijk zo mooi! De 50 tinten blauw van het water, het parelwitte zand, de bergen op de achtergrond om de boel op te leuken. Mijn nieuwe lievelings! It's not going to be better than this. Gezwommen met onze lichamen volledig bedekt door de suits (niet charming, wel noodzakelijk) tussen de stingrays en kleine lemonsharks. Maar bedenk je deze narigheid eens: alle stranden en natuurfenomen hierna, hoe mooi ook, blijven voor altijd 'nah, nice, maar ik heb weleens mooier gezien'. En Willem: ik heb de foto voor boven je piano genomen.

Nog een nachtje Airlie en dan weer door naar Magnetic Island waar ik ga huggen met een Koala. Keer wat anders. Daarna op naar Cairns, m'n final destination....

See ya! XO

Ps: Spierpijn om van te huilen de dag erna!! In heel mijn lijf! Geen getrut maar echt zeilen....weer zo'n briljant idee. Volgende keer ga ik met 'de Zonnebloem' op pad.