Head over heals in LOVE.......

31 mei 2016 - Dinxperlo, Nederland

....met Oz! 

Daar zat ik dan op Cairns Airport. Inchecken voor de 3 vluchten die me 'thuis' zouden brengen. De computer weigerde me in te checken. Snap ik wel. Waarschijnlijk was het mijn eigen frisse tegenzin die het ding deed vastlopen. Dan maar ouderwets via de grondstewardess, want tja....ik kon er moeilijk tussenuit glippen. De plicht roept weer. 

Op het vliegveld m'n laatste Aussie dollars uitgegeven aan (surprise!!) de heerlijke banana & toffee rum uit Bundaberg. Nog iets om thuis van na te genieten. Of om me mee vol te gieten als het zwarte gat te diep blijkt, haha. Noem het voorzorgsmaatregelen. 

In iets meer dan 2 uur vloog ik terug richting het zuiden, naar Brisbane Domestic. DOMESTIC Ber, dus zoeken naar een internationale vlucht naar Abu Dhabi kan errrrug lang duren daar. Jep, and so it went. Na een half uurtje ging ergens een belletje rinkelen. Gadver, werd tijd dat mijn hersenen uit het standje stand-by schakelden. 
Vlug vlug naar Brisbane International. Een heel ander vliegveld in Brisbane! Seriously?! Kak! Snel de airtrain door Brisbane naar Brisbane International genomen. Daar aangekomen bekroop me ineens het angstige gevoel dat m'n backpack eenzaam rondjes liep te draaien op de bagageband op Brisbane Domestic....holy SHIIII….
Onee, op m'n bagagesticker stond AMS als eindbestemming. Relax! No worries! Wel even een kruisje geslagen voor m'n tas dat het goed zou komen. 
Op de luchthaven gedineerd met me, myself and I en met een verrukkelijk glaasje goede wijn geproost op mijn mooie reis en op alles wat het me gebracht heeft. 
Toen m'n vliegtuig opsteeg even m'n tranen weg moeten slikken. Dit was het dan. Al die twijfel vooraf en dan nu al heimwee. Dan moet je wel errug leuk zijn, maar dat is Oz ook! 

Op naar Abu Dhabi. We vlogen bijna weer over Cairns (ja over afscheid nemen doen we ff, haha). 15 uur en veeeeel films, muziek, eten en geknakte ledematen later tikten we daar de grond aan. 's Ochtends 6u en al 39gr. Hallo hete föhn! Ik wist al dat ik daar Jori (mijn roommate uit Cairns) weer zou treffen om dezelfde vlucht naar Amsterdam te nemen. Maar dat we echt tegelijk onze vliegtuigen uitliepen en je dus meteen weer een bekende tegenkomt daar in die grote zandbak blijft hilarisch. Timing is wederom alles! 
We hebben de uren gedood door heerlijk te hangen in een koffietentje, waar maar weer eens duidelijk werd dat ze daar niets van koffie snappen in tegenstelling tot Australie. Er moet wat te klagen overblijven heh!

Het vliegtuig naar Amsterdam zat gelukkig niet vol dus we konden een fijn plekje samen uitzoeken. Ondanks dat ik het echt heerlijk heb gehad alleen, kan het ook heel lekker zijn om gewoon met iemand samen te zijn. Je hoeft niet 7 uur lang sterke verhalen te vertellen (daar heb ik mijn blog voor, haha...), maar gewoon het feit dat je 'samen' bent, is ook een relaxed gevoel. 
Anyway, ik arriveerde niet alleen in Amsterdam, mijn tassie ook. Nou, off we go! 
Lieve vriendin Fem stond op me te wachten (ze had al eerder hysterisch naar een meisje met een knotje staan zwaaien - no, not me). Het kleine beetje spanning, de gaarheid van de reis en de ervaring van de afgelopen 6 weken....alles kwam er even uit. Lekker stoer! Gelukkig geen Joris Linssen met 'Hello Goodbye' in de buurt dus niemand die het gezien heeft, haha! Heerlijk gegeten samen en als een malle al mijn ervaringen, ideeën en plannen helemaal hyper over d'r heen gestort. Thnx for that! 

Bij thuiskomst echt enorm verrast door een versierd huis met een unit van een foto van mij en Skippy voor het raam. Alsof de Olympisch kampioene 'alleen reizen' na jaaaaaaren weer huiswaarts keerde, hahaha! Pap, mam, familie en buren stonden klaar met een flesje bubbels, bloemen, kaarten en appelflappen om de eerste knuffels uit te delen en verhalen te horen. Heel, heel tof! 
Nadat de laatste vertrokken was, plofte ik op de bank. Daar zat ik dan. Piep in mijn oren. Van de stilte. Oorverdovende stilte. Kreeg er bijna hartkloppingen van. Ik realiseerde me dat ik ondanks dat ik alleen reisde en ook dagen alleen heb doorgebracht (wel 3, jaja!) ik 6 weken lang niet alleen ben geweest. Er waren altijd wel mensen om me heen aan het praten, lachen, douchen, op het terras, de camping, de surfplank, in de stad, slapend in de 4-16 dorms….ja, ik ben 6 weken lang niet alleen geweest. En dan komt de stilte wel even op je af!! 

Heerlijk geslapen in m'n eigen bed. Om 07u de volgende ochtend mijn eerste 5k weer hardgelopen. Hallo jetlag!! 
Dat weekend meteen maar even met vrienden een festival aangetikt, nog even dat standje 'no worries' vasthouden. Krampachtig bleek al snel, want de dagen erna was de mentale landing hard. Pijnlijk zelfs. Was het de welbekende cultuurshock? Na de trip van mijn leven zei ik 'hallo' tegen de de dip van mijn leven ;-) 
(Je weet dat je in de dip van je leven zit als je moet janken om het afscheid van RTL-nieuwslezer Roelof Hemmen en zijn famous last words, hahaha).
Heimwee naar het land, de mensen, de temperatuur, de vrijheid, het geluksgevoel, maar vooral het relaxte levensstijltje. Geen werk- en sociale verplichtingen. 
Hmmm. Wake up call!! Aarde aan Bernadette. Je moet er weer aan geloven: incasseren, accepteren en weer doorrrr. Langzaam m'n mail maar weer geopend, alle lieve 'welcome home en sterkte met acclimatiseren'- appjes beantwoord en me weer klaargemaakt voor werk (kon ik het nog wel??). 

Nu, nog geen 2 weken thuis, zit ik er al weer bijna helemaal in: werk en de dagelijkse beslommeringen. BIJNA. Ik ben nog niet helemaal geland.... Prima, houden zo want het bevalt me wel. 
Ondertussen vertel ik iedereen die het maar horen wil hoe tof het was. En daar kan je best 'druk' mee zijn. De verhalen die mijn blogs niet hebben gehaald (backstage materiaal) heb ik nog als troef achter de hand ;-) 

Even een kleine resumé: 
Meest bijzonder? De onbeschrijflijke bizar mooie Melkweg. Een fantastische sterrenhemel die ik ooit nog een keer hoop te zien. Tot tranen toe geroerd was ik, zo prachtig. 
Het mooiste? Whitehaven Beach. Via een zeiltocht door de Whitsundays en een bergje over, dan ben je er. Mooier wordt het niet, nooit.
Kippenvel? De wilde dolfijnen die ons vergezelden tijdens het surfen. En in de bus over de Harbour Bridge op dag 1 in Sydney.
On top of the world? Op de Harbour Bridge, hartje Sydney. 
Sweet memories? In het kleinste en meest dooie dorpje in Australie; Town of 1770 en Agnes Water. Het stelde niet veel voor, maar mijn gezelschap (Tori, Cat, Nik en Rik) en het fijnste hostel ever maakten het een sweet memorie. 
Op mijn sterkst? Tijdens de costal walk in Noosa…(heenweg).
Op mijn gelukkigst? In de lucht tijdens de skydive. (Ondanks mijn mindere looks tijdens de 220km/u vrije val...). 
Mijn backpackerstrack? Good old Jack Johnson met Better Together (hoe ironisch....). En Kungs met This Girl. 
Beste boek? The Alchemist van Paulo Coelho.
Quote om nooit meer te vergeten? “Als je echt iets wilt, zweert heel het universum samen om het je te laten krijgen. Leef je eigen legende.” - vrij vertaald naar Paulo Coelho. 
Maar vooral: de ultieme vrijheid, het kunnen doen en laten wat je wilt. Gaan en staan waar je wilt en wanneer je wilt.

En verder? Onbeschrijflijke zonsondergangen, wegen die ik heb begaan die ik niet van te voren had kunnen bedenken, onvergetelijke momenten en ontmoetingen, tranen van ontroering, verdriet & geluk en bijzondere vriendschappen gesloten.  

Was dan alles leuk? Nope. Niet alles hoor. 
- Heel soms is alleen ook echt alleen, zelfs in gezelschap. 
- Alleen avondeten mondt al snel uit in een kant en klare wrap op uit het vuistje.
- Vergeten worden voor het diner en achter je reisclubje aan hollen en aansluiten terwijl iedereen al zit te eten. Klinkt easy, voelt behoorlijk ongemakkelijk kan ik je vertellen. 
- Iedere keer weer opnieuw contact zoeken en leggen.
- Iedere keer weer afscheid nemen van leuke reisgenoten. 
- Niemand van 'thuis' met wie je je reisverhalen kan delen. 
- WC met cowboydeurtjes. Echt niet leuk.
- Slapen in al je kleren omdat er alleen een laken is en geen deken, kkkkkoud. 
- Een huntsman spider in je tent. 
- Een bedbug in je bed. 
- Verbranden op je rug omdat je alleen op het strand ligt (insmeerprobleem). 
- Slapen in een piepkleine snikhete kamer zonder ramen maar wel met 4 personen. 
- Supervieze douche.
- Sommige reeds gevormde groepjes die hebben besloten niemand meer toe te laten (vol=vol beleid).
- Een banaan stelen van iemand anders (nood breekt wet).
- Nimbin koekjes.
- Veel vet eten. 
- Een druppel op je go-pro lens waardoor loads of mislukte foto's.
Maar...het weegt echt zo niet op tegen al die leuke dingen.

En thuis zijn is ook heel leuk hoor……
- Geen sneldrogende handdoeken meer, maar afdrogen met handdoeken waar je echt droog van wordt. Halleluja. 
- Weg met de 'natte hond-lucht'.
- Kleding selecteren op 'dat staat leuk' ipv 'deze ruikt minder erg dan die andere'. 
- Geen backpack meer dagelijks in- en uitpakken. 
- Gewoon zonder kleren aan rond kunnen lopen (in de badkamer met de jaloezieën dicht hoor...ik wil geen verkeerd beeld scheppen hier) en omkleden zonder de speciale 'zo ziet niemand iets-techniek'. 
- Een toiletdeur die gewoon alles afsluit en dicht kan. 
Ja. Thuis zijn is ook fijn. 

Bijna 3000km afgelegd. Van Sydney naar Cairns. 1 treinrit. 7 busritten. In 4WD over het strand en door het regenwoud. 4 watervallen. 2x regenwoud. Bergen. (Bijna kapotte) auto. 1 barbie auto. Gewenst en ongewenst wildlife. Veel strand. Feestjes. Zeilboot. Surfkamp. 9 hostels. Heaps of hemelwater maar ook heaps of sun. 3000 foto's (oeps...). +6 kg (OEPS!).
Van 4,6km hoogte tijdens mijn skydive tot 15 meter diep duiken. En toch heb ik het echte Ozzy nog niet gezien (check: nieuwe bucketlist). 

Prachtig Australie, wat was je goed voor me. Ik kom voor zeker nog eens terug. 

Maar nu eerst dit fijne gevoel hier doorvoeren. Let's go bananas! 

Goed gestolen, maar mooie afsluiter: 
Be fearless in the pursuit of what sets your soul on fire. 

Ps Oz is natuurlijk Australie, geen beachboy/skydiver/surfdude/Aussie of ander mannelijk geslacht.

Foto’s

7 Reacties

  1. Kim splitthoff:
    31 mei 2016
    Wat fijn dat je weer thuis bent en wat kan je geweldig vertellen. ..heb nog wel even gedacht ze blijft daar!
    Maar al die mooie lieve baby's die nog geboren worden ,die jij op de wereld zet samen met mama en papa dat geeft ook vast een heerlijk gevoel .
    geniet nog lekker na van je geweldige ervaring
  2. Ellen Geven:
    31 mei 2016
    Hey mate,
    Dank je wel voor dit "laatste" verhaal ! Heerlijk weer om te lezen. Wat heb je via dit blog veel met ons kunnen delen en één ding weet ik zeker....jij komt nog vaak ergens waar ik nooit zal komen !!
  3. Heleen Klumpenhouwer:
    31 mei 2016
    Welkom terug....
    Blijf schrijven!!! Ik ga dit nog missen;-)
  4. Sabine:
    31 mei 2016
    Geweldig wat een ervaring maar....Superblij dat je weer thuis bent! Bedankt voor alle mooie verhalen x
  5. Vincent:
    3 juni 2016
    D'r zijn er een hoop die blij zijn dat je terug bent. Ik ben onmundig bleij!!
    Bedankt voor alle mooie verhalen en foto's en de wijze waarop je schrijft.
    Prachtig!
    Blijf nagenieten en vertellen. Wil graag luisteren of lezen.
    Vincent
  6. Vincent:
    30 juni 2016
    Hey Bernie,
    Schrijf nog 's een stukkie!
    'T leven is toch niet saai geworden, toch?
  7. Dette:
    8 juli 2016
    Uncle Vin....
    Wat zal ik zeggen?
    Ondanks het missen van het ultieme gevoel van vrijheid, de prachtige natuur, de reisgenoten en de magische sterrenhemel is geen dag hetzelfde en het leven nooit saai ;-)
    Maar wel een beeeeetje anders.
    Iedere avond voor het slapen gaan even de ogen dicht en het fijne gevoel terughalen. En misschien wel nieuwe plannetjes smeden, haha.
    Kus