Noosa & Fraser Island: heaps of fun!

Heading to Noosa. Negen uren in de Greyhound bus. Een touringcar met wifi die het vaker niet doet dan wel, maar met USB laders (hoeraaaaa!). Echt, niets fijners dan een oplaadpunt voor telefoon, camera of portable batterij. Nooit gedacht dat ik daar zo blij mee kon zijn. In de meeste hostels is er maar 1 stopcontact per kamer (en daar lig je al snel met 6, 8 of zelfs 16 personen). In een tent heb je al helemaal niks. Dus soms zit je lekker je tijd te doden bij de receptie om wat dan ook op te laden. Maar hey, we hebben de tijd (al voelt dat niet altijd zo). Het eerste woord waarmee ik mijn Engelse vocabulaire uitbreidde was dan ook 'socket' (stopcontact). Ik kom vaak de dorm binnen met de vraag: 'Hi, how are you do'in? Gevolgd door 'where is the socket and how many are there?' (Ik draai ze ook nog weleens om per ongeluk...) Een bed uitzoeken (als ik al de keuze heb), doe ik op basis van de locatie van het stopcontact. Serieuze zaak soms. 
Maargoed, ik dwaal weer lekker af. De busreis viel niks tegen. Maar niks valt me hier tegen eigenlijk. Kan me nergens druk om maken, alles gaat zoals het gaat. 9 uur lang beetje dom voor me uit staren (zo fijn!), muziek luisteren, kletsen met medereizigers en voor je het weet ben je op de plaats van bestemming. 
Nadeel van de bus is wel dat het er òf freezing is omdat de airco op standje 'vriezer' staan of kolere heet omdat ie helemaal uit staat. Een middenweg is er niet. Ook neemt ie alleen de provinciale wegen, 13 rondjes van de zaak. En je bent niet flexibel, je moet plannen. Tja...er moet toch iets te klagen overblijven heh... Overstap in Brisbane ging zonder complicaties, ook weleens lekker.
Rond 17u kwam ik aan in Noosa. Thank God for GPS zodat ik de weg naar mijn hostel kon vinden. Het was een nationale feestdag, dus compleet uitgestorven - reminds me of home. Het regende cats and dogs (what else is new....). 
Inchecken in een dorm voor 8 personen. Soms een awkward moment als je daar komt binnenlopen met je tassie. Lekker onwennig zoekend naar contact, haha. Maar ook dat went. 
Met m'n Deense roommate plannen gesmeed: snel een douche en samen 'dineren' bij de pizzahut. 
Ik was pretty gaar van de busreis en de Deense Christina had nog steeds een hangover dus lag vroeg op bed.

Dag erna scheen zowaar de zon! Noosa bleek een geweldige plaats te zijn. Heel relaxed, rustig. Prachtige natuur (ik klink al net als mijn moeder, wat erg!!! Hier kom ik mezelf ff tegen hoor, haha!) Veel prettigere omgeving dan Byron Bay wat mij betreft. 
Na een goed ontbijt op naar het national park voor de Costal Walk. Een hike van 10km door prachtige natuur (2e x, dit wordt pijnlijk) met de beste views over de kliffen en de zee. 
Overal waar je keek surfers, surfers en nog eens surfers. Ze rijden in kleine busjes met uitschuifdak (zei ze jaloers...). Busje wordt geparkeerd, de boarden worden van het dak gehaald om vervolgens het national park in te lopen waar om de 100 meter wel een goede surfspot te vinden is. Alles is ook gemaakt voor de surfers: de spots zijn prachtig aangelegd vanaf de klif, overal buitendouches, plekken om te relaxen en te bbq'en. Echt op en top genieten. 
Bij 'dolphins point' hebben we opnieuw dolfijnen in het wild zien zwemmen (goh...whats in a name). Het weer hing er heerlijk bij dus we realiseerden ons al snel dat we aardig gekke Henkies waren als we de hike zouden voortzetten. Hup, omdraaien en naar het strand. Snel een surfboardje gehuurd en de golven in. Voor het eerst op een hardboard met wax. Een paar mooie wipe outs maar ook een paar fijne golfjes gesurfd. Of iets wat daar op leek want mag het misschien eigenlijk echt geen surfen noemen haha. Waarschijnlijk had ik meer weg van een motorisch gestoorde Pino maar dat mocht de pret niet drukken. 
Afsluiting met een koud biertje (oei, daar issie weer) op het strand. 
Terug in het hostel bleken we Louis en James als nieuwe kamergenoten te hebben: 2 real English lads. We besloten al snel met z'n 4en voor een fancy dinner te gaan in een 'echt' restaurant. Vol verbazing kijk ik al weken naar veel meiden die 'backpacken' maar vervolgens de meest mooie kleding uit de tas toveren (zonder een kreukje) en vol in de make up de buitenwereld trotseren. Hoe dan?! 
Holy canoly wat ben ik dan basic op pad gegaan: 3 tops, 2 broekjes, lange broek en nog een paar t-shirts en 1 oversized hoody van het surfkamp. Oja, en een beetje mascara. Slik. Ik loop al weken in dezelfde combi's. Dus toen de vraag kwam van de Deense of ik sjiek gekleed ging die avond, was er maar 1 heel simpel antwoord: euh (let's see - checking my bag): negatief. 
Het was een supergezellige avond. Heerlijk gegeten en erg gelachen samen. Blijft toch een bijzondere wereld: je kent elkaar net, samen uiteten en kort intens contact ennnn weer door! 

Ik had me de dag ervoor eigenlijk al voorgenomen om eens een dag alleen te pakken (m'n 3e na aankomstdag), maar dat was mislukt. Vandaag dan! Vroeg op en off we go voor de Costal Walk by myself. Ik had goed en wel 1 stap op de route gezet toen de pleuris uitbrak: moessonregen. Nah! Dan maar sprintje richting eerste de beste koffiebar. Cappuccino. Boekje erbij. Ook goed. Na 2 uur klaarde het op en tijd voor poging 3. De walk was echt prachtig!! Struinend langs de surfers, de mooiste kliffen en de ruige zee. Alleen op de wereld. Dolfijnen her en der. En veeeeeel wind. Klinkt prachtig (was het ook hoor..) maar in werkelijkheid bleek het echt een teringeind lopen. Toen ik éénmaal op de top was en dus dat hele pokke eind nog weer terug moest, heb ik mezelf beloofd wat minder vaak van dit soort briljante plannen te smeden. Drie uur later was ik weer terug. Compleet kapot (mijn conditie heb ik in Nederland laten liggen volgens mij). Maar...het was het waard! 
De middag lekker alleen op het strand doorgebracht: gelezen, gezwommen en opnieuw datzelfde plekje op mijn rug verbrand. Top. Even geskypt vanaf het strand met pap en mam, die met kleine slaapoogjes om 6u 's ochtends achter de laptop waren gekropen op Koningsdag. Je moet er wat voor over hebben ;-) 
Lekker geluncht (de gedachte 'wees lief voor jezelf' gebruik ik om alles goed te praten). Die avond vormde ik een koppel met Louis tijdens de beerpong in het hostel. Ik heb mijn roeping gemist!!! 

Tussendoor hadden we alvast de safetybriefing voor Fraser Island. 3 dagen in een 4WD raggen over het strand en door het regenwoud. Rij instructies, theorie over rijden over mul zand en hard zand, snelheid en niet te vergeten: de dingo's. Deze zo ogenschijnlijk leuke wilde honden zijn mega gevaarlijk. (Ik had eerst een dodo in m'n hoofd, dus de verwarring was compleet). Dus: ga nooit alleen het strand op voor de sunset of whatever, altijd met een groep. Check!
De groep bestond uit veel crazy Engelsen, een paar Nederlanders, Denen, Duitsers. 24 peeps in totaal. 3X 4WD... Ik kon niet wachten!! In de bus richting Rainbow Beach (misleidende naam hoor) Rik leren kennen. Gezellige Nederlandse vent mèt auto, dit kon nog weleens interessant worden (vanwege de auto!!) 
Onze teamleider Linc zou ons 3 dagen de beste plekken van Fraser laten zien. Hij rijdt auto 1 en auto 2 en 3 volgen zijn spoor. Contacten doen we via de portofoon. 
Ik werd ingedeeld in auto 3 met z'n 8en. We bombardeerden de enige man in onze 4WD als teamcaptain....bleek ie geen rijbewijs te hebben. Hahah, I rest my case! Niemand durfde als eerste achter het stuur te kruipen. Links rijden, 4WD.... Hallohoo! Dat liet ik me geen 2 keer zeggen. Let's go bananas! Nog even snel een safety briefing voor alle bestuurders mbt snel opkomende golven, mul zand en het links rijden. 
Nou, eitje, dacht ik..... Eerst kruising, so far so good. Even richtingaanwijzer aan en hop daar gingen de ruitenwissers...echt alles zit hier in spiegelbeeld. Hmmm, waarom rijdt dit kloteding zo zwaar en waarom brandt dat oranje lichtje? Wat ruik ik eigenlijk? Ahaaa! De handrem. Oeps. No worries mate. 
Vanaf het vaste land met de auto's op de ferry naar Faser. Het mulle zand in. Hmmm, stuurt nog best lastig! Kunst is om vooral niet teveel te sturen, heb ik over het algemeen vaker moeite mee haha. 1e bocht èèèèèn jep, I'm stuck! Grote hoeveelheden zand vlogen de open auto in. 'Euhhh, Linc...ken je ff kommen, I'm stuck.' Hij had nog nooit iemand meegemaakt die in de 1e bocht meteen vast zat. Wel, leer mij kennen. Het was easy. Wel zelf opgelost: in de te reverse en veel gas. Half uurtje later zat Linc zelf vast in het mulle zand voor het eerst in z'n carrière en konden wij hem eruit slepen. 
De dagen bestonden uit veel kilometers maken over prachtige uitgestrekte zandstranden langs een woeste zee. Door regenwouden en water. Gas erop, maar ook voorzichtig door de meest diepe gaten en hoge hobbels. Wat een ervaring en wat een geweldige kick dat rijden door de woeste maar meest prachtige natuur die ik ooit gezien heb. 
Feest in de auto's, muziek weer op standje gehoorbeschadiging en heaps of fun!! Met zijn allen in een basic hostel (dat wil zeggen; zwaar krakende stapelbedden en 1 natte cel per kamer. That's it, maar meer is ook niet nodig). Het hostel was omgeven door hekken met stroomdraden en wildlife roosters tegen de dingo's. Samen ontbijten, onderweg lunchen en in het hostel samen 'dineren'. De avonden waren lang bestonden uit veel gezelligheid (ik neem het b-drankje niet meer in de mond hoor!!). De nachten kort. Als je met een groep Britten bent dan weet je dat het 1 grote puinzooi wordt....en zo geschiedde. Strand op voor prachtige sunsets. 
Ocean skinny dippen was een no go: broedgebied van de haaien. Ik sla dus ff over...
De volgende ochtend met een hangover de auto in. Er bestaan geen beterde manieren om je hoofdpijn net wat te upgraden dan zulke autoritten.

 
Prachtige vergezichten. Woeste zee. Regenwoud. Vliegtuigen die het strand als start- en landingsbaan gebruiken. ('Ok, don't panic but please check your mirror Bee, there is a little plane coming behind you....'). Gezwommen in de natuurlijke 'champagne-pool'. In m'n hoofd zag ik me bubbelen in een hottub met champagne allll over the place. In werkelijkheid was het een natuurlijke pool in de rotsen waar de golven overheen denderden. Als de golf dan binnenkomt veroorzaakt het bubbels: champagne. Nah, ik versta heel wat anders onder 'champagne', maar dit kon er ook mee door ;-)
Tenslotte Lake McKenzie: een oogverblindend kraakhelder en turkoise blauw zoetwater meer. Hoe bestaat het?! Alsof Moeder Natuur de badkraan open heeft gezet. Echt ongelooflijk. Met het ultrawitte en fijne zachte zand konden we onze huid schubben, haren wassen en...jawel: tanden poetsen. Ik moet natuurlijk alles even proberen: tanden superglad daarna, waarschijnlijk omdat nu echt al het glazuur eraf is.... Nog dagen rondgelopen met zand in m'n mond. Ik raad het iedereen af.
Maar wat een ervaring weer! De beste dagen so far!!! Ik raak bijna de tel kwijt.

Na 3 dagen ging iedereen met een kapotte rug, zware oververmoeidheid en schorre stem weer richting hostel in Noosa. Laatste dinertje samen. Een 16 dorm bedroom. Gesjellug... 2 douches, das best luxe en een wc met een cowboy-achtig deurtje. Daaaag gêne!!! (De 4 bedroom dorm in Sydney bleek achteraf dus peanuts..!) De volgende plannen werden alweer gesmeed. Rik, m'n kamergenoot v Fraser, heeft dus een eigen auto en gaat dezelfde richting op als ik...en dat laat ik me geen 2x zeggen! 
Next stop: Town of 1770. 

XO

PS 1: Ik loop een beetje achter met m'n blog. Inmiddels Town of 1770 aangedaan, Airlie Beach, gevaren langs de Withsundays, gedoken in Great Barrier Reef en nu onderweg naar Magnetic Island. Maar...komt goed. 
PS 2: Uncle Vin, je blijkt een echte trendsetter, je tijd ver vooruit haha. Al 29jr noem je me BB/Bebe. Hier wordt mijn naam automatisch verbasterd naar Bebe door alle Engels sprekenden. Toch nog een beetje thuis ;-)